Diwatang Siyan

An mga Diwatang Siyan o Xian sa tataramon na Stino. An xian (仙) sarong klase nin walang-kamatayan o mahiwagang nilalang sa Taoismo asin mitolohiyang Tsino. Sa Iningles, kadaklan ini tinotong bilang "immortal" o walang kamatayan. Sa Pilipinas, ini sarong klase nin diwata o iniuugnay sa diwata—sarong espiritu o makalangit na nilalang. Sa pilosopiyang Budista asin Taoista sa Pilipinas, an xian puede ikonsiderar bilang diwata, engkantada, engkantado o imortal.

An mga Diwatang Siyan o Xian kadaklan mga tawo na nagin imortal matapos nin marayong espiritwal na pagsasanay, meditasyon, alkemiya, o debosyon. Sa paagi kaini, nakakamit ninda an kapangyarihang supernatural asin sinasabing nagigin makalangit na nilalang.

Tradisyonal na an xian sarong tawo na nagin imortal sa huring parte kan saiyang buhay, asin may koneksyon sa langit na dai kayang abuton kan normal na tawo. Kaiba sinda sa mga diyos o bathala tanganing sinda dating mga mortal. Ini iba sa mga diyos sa mitolohiyang Tsino asin Taoismo. ^[1]

Ginagamit man an tataramon na xian tanganing ilarawan an mga mabubuting, marhay mag-isip, asin espiritwal na mga tawo, lalo na sa Taoismo. Pananglitan, sa Quanzhen School kan Taoismo, ginagamit an tataramon bilang metapora para sa sarong tawo na may marhay na ugali asin pamumuhay, maski dai literal na imortal.^[2]

Hale dati hanggang ngunyan, an mga diwatang Siyan o xian iginagalang asin kinikilala sa iba-ibang kultura asin relihiyon sa Tsina ^[3] ^[4] ^[5]

Mga Reperensya

Akahori, Akira . 1989. "Pag-inom nin Droga asin Pagkaimortal", sa Taoist Meditation and Longevity Techniques, ed. Livia Kohn. Ann Arbor: Unibersidad kan Michigan, pp. 73–98. .
Blofeld, John. 1978. Taoismo: An Dalan Pasiring sa Inmortalidad . Boston: Shambhala. ISBN 1-57062-589-1 ISBN 1-57062-589-1 .
DeWoskin, Kenneth. 1990. "Nagbaba si Xian : Pagsaysay ki Xian sa mga Mortal." Taoist Resources 1.2:21–27.
Robinet, Isabel. 1986. "An Taoist Immortal: Mga Paratuyaw nin Liwanag asin Anino, Langit asin Kinaban" . Journal of Chinese Religions 13/14:87–106.
Wong, Eva. 2000. An Tao kan Salud, Halawig na Buhay, asin Inmortalidad: An mga Katukdoan kan mga Inmortal Chung asin Lü. Boston: Shambhala.

↑ Dean, Kenneth (1993). Laznovsky, Bill, ed. Taoist Ritual and Popular Cults of Southeast China. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. pp. 90, 147–148. ISBN 978-0-691-07417-7.
↑ Palmer, Martin (1999). The Elements of Taoism. United States: Barnes & Noble Books. p. 89. ISBN 0-7607-1078-3.
↑ Zürcher, Erik. Buddhist Influence on Early Taoism: A Survey of Scriptural Evidence. p. 109.
↑ Wilson, Andrew, ed. (1995). World Scripture: A Comparative Anthology of Sacred Texts (1st paperback ed.). St. Paul, Minnesota: Paragon House Publishers. p. 20. ISBN 978-1-55778-723-1.
↑ Stevenson, Jay (2000). The Complete Idiot's Guide to Eastern Philosophy (in English). Indianapolis: Alpha Books. pp. 13, 224, 352. ISBN 978-0-02-863820-1.

[:18-1] Dean, Kenneth (1993). Laznovsky, Bill, ed. Taoist Ritual and Popular Cults of Southeast China. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. pp. 90, 147–148. ISBN 978-0-691-07417-7.

[2] Palmer, Martin (1999). The Elements of Taoism. United States: Barnes & Noble Books. p. 89. ISBN 0-7607-1078-3.

[:7-3] Zürcher, Erik. Buddhist Influence on Early Taoism: A Survey of Scriptural Evidence. p. 109.

[:9-4] Wilson, Andrew, ed. (1995). World Scripture: A Comparative Anthology of Sacred Texts (1st paperback ed.). St. Paul, Minnesota: Paragon House Publishers. p. 20. ISBN 978-1-55778-723-1.

[:10-5] Stevenson, Jay (2000). The Complete Idiot's Guide to Eastern Philosophy (in English). Indianapolis: Alpha Books. pp. 13, 224, 352. ISBN 978-0-02-863820-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]