Atman (Hinduismo)

An ātman (Sanskrito: आत्मन्) sarong termino sa Sanskrit na minapanungod sa (unibersal) Self-existent essence kan indibidwal, laen sa ego (Ahamkara), isip (Citta) asin embodied existence (Prakṛti). An termino parating pigsalin bilang kalag, alagad mas marhay na pigsalin na "Self," ta ini saro sanang pinapanungdan an pagigin dalisay na agimadmad o pagigin witness-consciousness, na dai maaraman na ngangalasan. Tanganing makamtan an moksha (liberation), an sarong tawo dapat na magkaigwa nin sadiring kaaraman (Arma Gyaan o Brahmajnana).

An atman sarong sentral na konsepto sa manlaen-laen na eskwelahan kan pilosopiyang Indiyan, na igwang iba-ibang pananaw sa relasyon sa pag'oltan kan Atman, indibidwal na sadiri (Jīvātman), supremong Sadiri (Paramātmā) asin, an Ultimong Realidad (Brahman), na nagsasabi na sinda iyo: Biyong magkaagid (Advaita, Non-Dualista), biyong iba-iba (Dvaita, Dualista), o simply non-different asin iba-ibang (Bhedabheda, Non-Dualista + Dualista).

An anom na ortodoks na eskwelahan nin Hinduismo nagtutubod na igwa nin ātman sa gabos na nabubuhay na persona (jiva), na laen sa mga kompleks na hawak-isip. Ini sarong mayor na punto nin pagkakaiba sa doktrinang Buddhist kan Anatta, na nangangaputan sa essence na mayo nin dai nagliliwat na kahulogan o sadiri na makukua sa emperikal na konstitwente kan sarong nabubuhay na persona, na nagdadanay na silensyo sa kun ano an kahulogan kaini.