An mga Usipon sa Canterbury
 Sarong woodcut hale sa ika-2ng edisyon kan Canterbury Tales ni Willliam Caxtlon, pig'imprinta kan 1483 | |
| Nasyon | Inglaterra |
|---|---|
| Tataramon | Middle English |
| Set in | Kingdom of England, 14th century |
Taon kan publikasyon | c. 1400 (unfinished at Chaucer's death) |
| 821.1 | |
| LC Class | PR1870 .A1 |
| Text | The Canterbury Tales at Wikisource |
An mga Usipon sa Canterbury (Middle English: Mga Usipon sa Canterbury)[1] sarong koleksyon nin duwang polo may apat na istorya na minadalagan pasiring sa sobra sa 17,000 na linyang sinurat sa Middle English ni Geoffrey Chaucer sa pag'oltan kan 1387 asin 1400.[2] Ini tinutubod na iyo an magnum opus ni Chaucer. An mga usipon (na an kadaklan isinurat sa rawitdawit, minsan ngani an nagkapira nasa prosa) iinaatubang na kabtang nin sarong estoryang kompetisyon nin mga peregrino mantang sinda nagbibyahe hale sa Londres pasiring sa Canterbury tanganing dalawon an santuario ni Santo Tomas Becket sa Canterbury Cathedral. An premyo para sa kompetisyon na ini iyo an libreng pagkakan sa Tabar Inn sa Southwark sa pagbalik ninda.
Sinuswestyon na an pinakadakulang ambag kan The Canterbury Tales sa Literaturang Ingles iyo an paggibo kaining popular an Ingles bernakular sa mainstream na literatura, kumpara sa Pranses, Italyano, o Latin. An Ingles totoo nagamit nang sarong tataramon na literaryo pirang siglo na bago pa kan panahon ni Chaucer, asin magkapira kan kagurubay ni Chaucer—John Gower, William Langland, the Pearl Poet, asin Julian of Norwich—nagsururat man mga mayor nin trabahong literaryo sa Ingles. Bakong malinaw sagkod saen o an gabat kan impluwensya ni Chaucer sa ebolusyon kan pagtalubo kan Ingles sa literatura.
An The Canterbury Tales heneralmente hinuhuna na bakong sangkap kan si Chaucer nagtalikod nang buhay. Sa General Prologue, mga 30 peregrino an ipinamidbid. Susog sa Prologue, an intensyon ni Chaucer magsurat nin apat na usipon sa perspektibo nin lambang peregrino, duwa sa pagpasiring asin duwa sa pag'uli haleng santuario ni Santo Tomas Becket, (na mahahaman an total na 120 istorya). Dawa ngani dai tapos, an The Canterbury Tales pighihiling na gayo na saro sa mga importante asin matagom na obra sa literaturang Ingles.
Teksto
[baguhon | baguhon an source]An hapot kun an An Mga Usipon sa Canterbury sarong tapos nang trabaho dai nasisimbag hanggan ngonyan. Igwang 84 manuskrito asin 4 na incunabula (imprintado bago 1500) edisyon[3] na trabaho, na nangungurog sa arinman na bernakular na Ingles na literaryong trabaho maliban sa Prick of Conscience. An komparasyon na ini dapat dai paggibohon na ebidensya kan popularidad kan Usipon sa siglong pakagadan sana ni Chaucer, ta susog ngani ki Derek Pearsal, bakong patas ini ta an Prick of Conscience yaon an pakinabang na ini "nasaray ta igwang dogmatikong relihiyosong uulayon".[4] Limang polo maylima kan mga manuskrito tinutubod na kompleto, alintanang 28 puru-pidaso na masakit masyerto kun ini kinuropya saro-saro o bilang parte kan sarong set.[5] An Usipon nagkakairiba-iba pareho sa minor asin mayor na pagkairiba sa lambang manuskrito asin manuskrito; dakul kan minor na pag-iriba huli sa mga sala' kan mga parakopya, manta pigseswestyon na mismo si Chaucer pwedeng nagdudugang siya sa trabaho asin hinihira mantang ini kinokopya o pigtataltag.
An pinakadaan nang yaon na mga manuskrito kan mga usipon bakong orihinal ni Chaucer. pinakagurangon gayod iyo an MS Peniarth 392 D (inapod "Hengwr"), na sinurat kan sarong eskriba dai nahaloy pakagadan ni Chaucer. Saro pang bantog na halimbawa iyo an Ellesmere Manuscript, sarong manuskritong surat nin sarong tawo na may mga ilustrasyon kan nagkapirang ilustrador; an mga saysay pinapasunod sa pagkasunodsunod na dakol na iba pa na editor sa laog nin dakol na siglo.[6][7] Enot na bersyon kan Usipon sa Canterbury na ipigpublikar sa imprenta iyo an 1476 edisyon ni Williamxton. sanang kopya kan edisyon na ini an midbid na nag-eeksister, kaiba an saro na kapot kan British Library asin saro na ginibo kan Folger Shakespeare Library.
Toltolan
[baguhon | baguhon an source]- ↑ Carlson, David. "The Chronology of Lydgate's Chaucer References". The Chaucer Review, Vol. 38, No. 3 (2004), pp. 246–54. Accessed 6 January 2014.
- ↑ "Encyclopedia Britannica".
- ↑ "A Digital Catalogue of the Pre-1500 Manuscripts and Incunables of the Canterbury Tales Second Edition".
- ↑ Pearsall, 8.
- ↑ Cooper, 6–7
- ↑ Pearsall, 10, 17.
- ↑ Cooper, 8.
