Jump to content

Kertawijaya

Gikan sa Bikol Sentral na Wikipedia, an talingkas na ensiklopedya
Dyah Kertawijaya
Maharaja of Majapahit
Bhre Tumapel
7th Great King of Majapahit
Panahon kan Kapanyarihan1447 – 1451
Suminunod kiSuhita
Sinundan niRajasawardhana
3rd Prince of Tumapel
Panahon kan Kapanyarihan1427 – 1447
Suminunod kielder brother of Kertawijaya
Sinundan niSinghawikramawardhana
IminundagDyah Kertawijaya
Kingdom of Majapahit
Nagadan1451
Kingdom of Majapahit
SpouseJayawardhanī Dyah Jayéswari, Princess of Daha
Isyu
Regnal na pangaran
Çri Sakala-yawa-rājādhirājā Parameswara Çri Bhattara Prabhu Wijayāparakramawarddhāna Dyah Kertawijaya
"His Majesty King Wijayaparakramawardhana Dyah Kertawijaya, the King of kings of the whole of Java and Supreme Lord, the august Sovereign"
HarongRajasa
AmáWikramawardhana
InáKusumawardhani

Si Kertawijaya o Dyah Kertawijaya iyo an ikapitong monarka kan Majapahit nagreynar poon kaidtong 1447 sagkod kan 1451 gamit an ngaran na regnal na Sri Maharaja Wijayaparakramawardhana.

Kaamayi kan buhay

[baguhon | baguhon an source]
Family tree of House of Rajasa, the royal family of Singhasari dan Majapahit

Segun sa Pararaton, si Dyah Kertawijaya iyo an aking lalaki ni Hadeng Wikramawardhana. An saiyang ina dai naunambitan sa arin man na gunuan. Igwa siya nin tulong tugang: Hyang Wekas ing Sukha, Prinsipe kan Tumapel, asin Reynang reynante Suhita.[1] Alagad, nakipagsuhay si Noorduyn na an apat sa itaas namundag gikan ki Reynang Kusumawardhani. Si Prinsipe Kertawijaya nagkapot nin titulo na Prinsipe kan Tumapel minana niya gikan sa saiyang matuang tugang na lalaki na nagadan sa kaamayi kan taon na 1427 sagkod sa saiyang pagtukaw sa trono kaidtong 1447.

Si Prinsipe Kertawijaya sinundan an saiyang matuang tugang na babayi na si Suhita kaidtong 1447.

Pāduka srī mahārāja, srī sakala-yawa-rājādhirāja paraméswara srī bhattāra prabhu Wijayaparākramawarddhānanāmarājābhiseka garbbaprasutināma Dyah Krtawijaya
His Majesty the Maharaja, the King of kings of the whole Java and Supreme Lord, the august Sovereign whose regnal name was Wijayaparakramawardhana and his birth name was Dyah Kertawijaya

— Waringin Pitu charter (1447)[1][2]

An mga natura na kalamidad parating nangyayari durante kan saiyang pagreynar kabali an linog asin pagtuga nin bulkan. Sarong bantog na insidente iyo an paggadan ki Tidung Gelanting na pinangenotan kan saiyang pamangkin na lalaki na si Prinsipe kan Paguhan, aking lalaki ni Prinsipe kan Tumapel.

Identipikasyon sa pag-ultanan ninda Kertawijaya asin Brawijaya

[baguhon | baguhon an source]
An lulubngan kan Prinsesa kan Champa sa Trowulan (captured around 1870–1900)

An Brawijaya iyo an ngaran o titulo kan bantog na hadeng Majapahit para sa modernong Javanese people pursuant sa ibang mga manuskrito na nakasurat sa masunod na eras.

An lulubngan kan Prinsesa kan Champa nanompongan sa Mojokerto na kan taon kan 1448 pinangenotan an Habanes pigubodan na siya iyo an saro sa mga pangenot na agom ni Hadeng Brawijaya. Dugang pa, an ngaran ni Kertawijaya bilang apoon ni Raden Patah nanompongan sa lulubngan ni Reynang Kalinyamat sa Jepara.

Saro pang istorya sinabi na an agom ni Hadeng Brawijaya iyo an sarong reynang Muslim na si Dwarawati kan Kahadean kan Champa. [1] Sa kabaliktaran, sa Pararaton naunambitan na an agom ni Dyah Kertawijaya iyo an Prinsesa o Dukesa kan Daha pigpapanongdan bilang Jayawardhani Dyah Jayeswari sa Waringin Pitu charter (1447).

[3] Segun sa chronicle ni Sam Poo Kong, an Intsik na babayi na nakalubong sa Mojokerto iyo an aking babayi ni Haji Bok Tak Keng siring man an agom ni Chinese ambassador para sa Java, Ma Hong Fu. Imposible para sa saiya na magin konsiderado bilang bilang agom nin hade.

  1. 1.0 1.1 1.2 Noorduyn, J. (1978). "Majapahit in the Fifteenth Century". Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde 134 (2/3): 207–274. ISSN 0006-2294. https://www.jstor.org/stable/27863183. 
  2. Prasasti dan Raja-Raja Nusantara (in Indonesian). Jakarta: Museum Nasional Indonesia. 2015. 
  3. Muljana, Slamet (2005). Runtuhnya kerajaan Hindu-Jawa dan timbulnya negara-negara Islam di Nusantara (in Indonesian). LKiS Yogyakarta. ISBN 978-979-8451-16-4.