Pied-Noir

Gikan sa Bikol Sentral na Wikipedia, an talingkas na ensiklopedya


Pied-Noir
Cérémonie de communion solennelle de pieds-noirs à Sidi-Bel-Abbès, début du XXe siècle.tiff
A First Communion sa sarong pamilyang Pied-Noir sa Sidi-Bel-Abbès, Algerinong Kolonyal kaamayi nin ika-20ng siglo.
Kabilugan na populasyon

1959:Plantilya:Br 1.4 million[1] (13% of the population of Algeria)Plantilya:Br2012:Plantilya:Br 3.2 million[2] (in France)

Mga rehiyong igwang importanteng mga bilang
Algiers, Oran, Constantine
Mga tataramon
Pranses, Espanyol, Catalan, Occitan, Maghrebi Arabic
Pagtubod/Debusyon
Nangungurog: Christianity
Minoriya: Judaismo asin Islam
An mga enot na pied-noir iyo an mga aki kan mga personahe nin French Army of Africa

An pieds-noirs for Black Feet; [pje nwaʁ]; Plantilya:Singular pied-noir) mga himanwang Pranses asin iba pang mga ginikanan Europeo na namundag sa Algerya durante kan peryodo nin pamomoon Pranses poon 1830 sundo' 1962; na kadaklan sainda nagrilipat sa Kadagaan Pransya kan an Algerya nakamit an independensya.[3][4]

Poon pagsakyadang Pranses kan 18 Hunyo 1830 sundo independensya, an Algerya parte administratibo kan Pransya; an mga Europeong populasyon simple sanang inaapod na Algerino o colons (mga kolonista), mantang an mga Muslim na himanwa nin Algerya inaapod na mga Arabo, Muslim o katutubo. An terminong pied-noir nauso bago nagtapos an Algeryang Gera kan 1962.

Sa ultimong senso sa Algeryang nasasakop nin Pransya, na piggibo kan 1 Hunyo 1960, igwang 1,050,000 non-Muslim na mga sibilyan (kadaklan Katoliko, alagad nakakabali diyan an 130,000 mga Algerinong Hudyo) sa Algerya, 10 porsyento kan populasyon.[5]

Durante kan Algeryang Gera, sobrang mayoriya kan mga Pieds-Noirs mga loyalista asin nag'aampoyon asin nagsusuportang gayo sa kolonyal na pamomoon nin Pransya sa Algerya asin kontra nanggad sa mga Algerinong grupong nasyonalista arog kan Front de libération nationale (Ingles: National Liberation Front) (FLN) asin Mouvement national algérien (Ingles: Algerian National Movement) (MNA). An gamot kan diringkilan iyo an pighihiling na "pagkakabiyang" sa Pranses na pamomoon asin patin na an paghurot na magin mamamayo sa kamugtakan kan mga Berber, Arabo asin Islamikong kultura asin pamumuhay bago kan pagsakop kan Pransya. An diringkilan na ini nakadulot na gayo sa pagrampaog kan Ikaapat na Republika nin Pransya asin an pagturulasan kan mga Europeo saka Hudyong Algerinong populasyon pasiring Pransya.[4][6]

Kan an Algerya nagin talingkas kan 1962, mga 800,000 na Pieds-Noirs na an nasyonalidad Pranses pighakot pasiring kadagaan Pransya, alintanang mga 200,000 nagpawalat sa Algerya. Sa grupong huring ini, igwa pang 100,000 kan 1965, mga 50,000 paghinapos nin 1960 asin 30,000 kan 1993.[7] Sa mga huring taon, man dirikit-dikit kan mga Pieds-Noirs o idtong may dugong Pied-Noir nagbaralik sa Algerya.[8]

Toltolan[baguhon | baguhon an source]

  1. ↑ De Azevedo, Raimondo Cagiano (1994) Migration and development co-operation.. Council of Europe. p. 25. ISBN 92-871-2611-9.
  2. ↑ Le vote pied-noir 50 ans après les accords d'Evian Archived 2015-11-20 at the Wayback Machine., Sciences Po, January 2012
  3. ↑ Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na OED
  4. ↑ 4.0 4.1 Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na Naylor
  5. ↑ Cook, Bernard A. (2001). Europe since 1945: an encyclopediaFree access subject to limited trial, subscription normally required. New York: Garland. pp. 398. ISBN 978-0-8153-4057-7. 
  6. ↑ Smith, Andrea L. (2006). Colonial Memory And Postcolonial Europe: Maltese Settlers in Algeria And France. Indiana University Press. pp. 4–37, 180. ISBN 978-0-253-21856-8. 
  7. ↑ "Pieds-noirs": ceux qui ont choisi de rester, La Dépêche du Midi, March 2012
  8. ↑ "'In my heart': the Europeans who remain in Algeria, 60 years on". Retrieved 2023-02-19. 
Kinua sa "https://bcl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pied-Noir&oldid=257771"