Templo Brihadisvara

Gikan sa Bikol Sentral na Wikipedia, an talingkas na ensiklopedya
Templo Brihadisvara
தஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயில்
Brihadisvara Temple complex is a part of the UNESCO World Heritage Site, known as the Great Living Chola Temples.
Brihadishvara Temple complex
Religion
PagkakatakodHinduismo
DistrictDistrito nin Thanjavur
DiyosShiva
Mga pagdiriwangMaha Shivaratri
Kinamumugtakan
KinamumugtakanThanjavur
EstadoTamil Nadu
NasyonIndia
Lua error in Module:Mapa_nin_kinamumugtakan at line 485: Dae mahanap an ispesipikong depinisyon kan mapa nin kinamumugtakan: "Module:Mapa nin kinamumugtakan/datos/Tamil Nadu" an nag-iiral.
Heograpikong Tagboan10°46′58″N 79°07′54″E / 10.78278°N 79.13167°E / 10.78278; 79.13167Tagboan: 10°46′58″N 79°07′54″E / 10.78278°N 79.13167°E / 10.78278; 79.13167
Arkitektura
EstiloChola architecture
KagmuknaRajaraja I
Nahaman1010 CE[1][2]
Mga inskripsiyonTamil
Langkaw hali sa lupa66 m (217 ft)
UNESCO World Heritage Site
UNESCO World Heritage Site
Parte kanGreat Living Chola Temples
KrayteriyaPlantilya:UNESCO WHS type(ii), (iii)
Toltolan250bis-001
Inskripsyon1987 (11th Sesyon)
Mga pagpapalaba2004
Lugar18.07 ha (44.7 acres)
Buffer zone9.58 ha (23.7 acres)

An Templo nin Brihadishvara, inapod Rajarajesvaram (lit. Lord of Rajaraja) kan kagtugdok kaini, asin lokalmente Thanjai Periya Kovil (lit. Thanjavur Big Temple) saka Peruvudaiyar Kovil, sarong Shaivite[3][4] na Templong Hindu natugdok sa Chola'ng arkitektural na estilo[5] namumugtak sa bandang habagatan na pampang nin Cauvery salog sa Thanjavur, Tamil Nadu, Indya.[1][6] Saro ini sa pinakadakulang templong Hindu asin modelo nin arkitekturang Tamil.[7] Inaapod man ining Dakshina Meru (Meru nin Habagatan).[8] Tinugdok kan Chola'ng emperador na si Rajaraja I ultanan nin 1003 asin 1010 CE, an templo parte kan UNESCO World Heritage Site na midbid bilang "Great Living Chola Temples", kairiba kan panahon-Chola na Gangaikonda Cholapuram na templo asin kan Templo Airavatesvara, na magkararayo' 70 kilometres (43 mi) asin 40 kilometres (25 mi) sa norte-subangan kaini sa pasunod-sunod.[9]

An orihinal na mga monumento kan ika-11 siglong templo natugdok napapalibotan nin kali. Kablai gidi an gopura, an mayor na templo, an tandayagan na tore kaini, mga inskripsyon, frescoe, asin iskulturang predominanteng may relasyon sa Shaivismo, asin man sa Vaishnavismo asin Shaktismo. An templo naraot sa lawig nin panahon asin ibang arte igdi nawawara na. Mga dugang na mandapam asin monumento idinugang na sa nagsurunod na siglo. An templo ngonyan nakatindog sa tahaw nin mga pader na purusog na idinagdag kan Ika-16 na siglo.[10][11]

Tinugdok gamit granate, an vimana na tore sa itaas kan santuaryo iyo an saro sa pinakahalangkaw sa South India.[6] An templo may purusog na hinarigi-han na prakara (corridor) asin saro sa dakulaon na Shiva linga sa Indya.[6][9][12] Ini man binabantog sa kalidad kan iskultura, asin man ta ini an lokasyon kan hinaman na tumbagang Nataraja, Shiva bilang kagurangnan nin bayle, kan ika-11ng siglo. An complex kabarali an mga santuaryo para sa Nandi, Parvati, Murugan, Ganesha, Sabhapati, Dakshinamurti, Chandeshvara, Varahi, Thiyagarajar nin Thiruvarur, Siddhar Karuvoorar asin iba pa.[9][13] An templo iyo an pinakabinibisitang atraksyon kan mga turista sa Tamil Nadu.[14]

Galeriya[baguhon | baguhon an source]

Toltolan[baguhon | baguhon an source]

  1. 1.0 1.1 Thanjavur, Encyclopaedia Britannica
  2. Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na mitchell
  3. Rajaraja the Great: A Garland of Tributes (in English). Department of Museums, Government Museum. 1984. 
  4. India Perspectives (in English). PTI for the Ministry of External Affairs. 1995. 
  5. Rao, Raghunadha (1989). Indian Heritage and Culture (in English). Sterling Publishers. p. 32. ISBN 9788120709300. 
  6. 6.0 6.1 6.2 "The Archaeological Survey of India (ASI)". 
  7. Keay, John (2000). India, a History. New York, United States: Harper Collins Publishers. pp. xix. ISBN 0-00-638784-5. 
  8. K. V. Raman. Temple Art, Icons And Culture Of India And South-East Asia. Sharada Publishing House, 2006. p. 136. 
  9. 9.0 9.1 9.2 Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na UNESCO
  10. S.R. Balasubrahmanyam 1975, pp. 1-21.
  11. Error sa pag-cite: Imbalidong <ref> tatak; mayong teksto na ipinagtao para sa reperensiya na pinagngaranan na michell16
  12. S.R. Balasubrahmanyam 1975, pp. 20-21.
  13. S.R. Balasubrahmanyam 1975, pp. 16-29.
  14. Gopal, Madan (1990). K.S. Gautam, ed. India through the ages. Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. p. 185.