An Suanoy na Tagalog (Tagalog: Lumang TagalogBaybayin: ᜎᜓᜋᜅ᜔ᜆᜄᜎᜓᜄ᜔, Pre-Kudlit: ᜎᜓᜋᜆᜄᜎᜓ) saróng siste kan tataramon na tiggagamit bago an paggamit kan Filipino kan 1973. Kinakabalihan kaini an mga sinaenot na porma kan tagalog na iyo man sa mga taramon o katagâ na tig'imbento kan mga purista na kun baga dae na tiggagamit sa ngunyan na panahon.
An katagang Tagalog gikan sa endonym na ᜆᜄ ᜁᜎᜓᜄ᜔ (taga-ilog, "taga-salog"), nilalaugan kan ᜆᜄ (tagá-, "katutubo o natibo kan" o "gikan") asin ᜁᜎᜓᜄ᜔ (ílog, "salog"). Diit lang an kaaraman an manungod sa suanoy na historiya kan tataramon; pig-iiisip kan mga linguwistang arog ni David Zorc asin Robert Blust na gikan sa Norte-subangang Mindanao o sa Subangan nin Visayas an mga Tagalog asin an iba pang mga etnikong grupo kan Sentral Filipino.[1][2]
Nakasurat kadto sa Baybayin an suanoy na Tagalog, na kun sain kabali ini sa mga iskritura kan pamilya nin Bramiko. Nakasurat man an mga subli-taramon gikan sa Malay asin Sanskrit sa iskriturang Kawi nin huli ta dai ini pigrerepresentar sa Baybayin.
An mga kataga asin mga pangungulay kan Suanoy na Tagalog iyo an gamot sa Modernong tataramon na Tagalog. Pira sa mga kataga nagbabago sa paglihis kan panahon (arog kan katagang Babuy o Orig, na naging Baboy sa modernong Tagalog), alagad an pira sa mga Suanoy na Tagalog (arog kan Hari o Hadi), nakaligtas asin piggagamit pa man nanggad sa Modernong Tagalog.
↑Zorc, David. 1977. The Bisayan Dialects of the Philippines: Subgrouping and Reconstruction. Pacific Linguistics C.44. Canberra: The Australian National University
↑Blust, Robert. 1991. The Greater Central Philippines hypothesis. Oceanic Linguistics 30:73–129
